Νατάσσα Μποφίλιου: Ερμηνεύοντας τη ψυχή μας...

Νατάσσα Μποφίλιου 

 Δε θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα να ερμηνεύει κάποιο τραγούδι. 
 Θυμάμαι όμως το τραγούδι και τα αισθήματα που βιώσα εκείνα τα λεπτά.. 
Απο εκείνο το βράδυ, πάντοτε κάτι συντελείται μέσα μου όταν ακούω τη Νατάσσα Μποφίλιου να ερμηνεύει τέτοια υπέροχα, ουσιαστικά και γεμάτο νόημα κομμάτια. 
Οι στίχοι καθρεφτίζουν τη ζωή σου και η μουσική απλά σε "παραλύει"

Μέτρημα

Στίχοι:  

Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  

Θέμης Καραμουρατίδης
 Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω

 Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι

 Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....

 Πόσοι από εμάς... κάποια στιγμή δε χάσαμε το μέτρημα; ! 


Και αναρριγείς κάθε που ακούς το "Εν λευκώ", απλά κλείνεις τα μάτια και τραγουδάς τους στίχους. Έτσι, με την ελπίδα να ξορκίσεις το σκοτάδι!

 Εν Λευκώ

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης
 Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος

  Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....

 

Σ'εχω βρει και σε χάνω

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

 Σ’έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ’αταξία

Το αστέρι μου

 Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

Σ’ αγαπώ αρκετά
για να σ’ αφήσω μόνο σου
αρκετά για να πονάει τόσο

Μ’ έπιασε κάτι να σ’ το πω
και σου `πα πάλι σ’ αγαπώ
μικρό το ψέμα μου

 το' χει τ'αστέρι μου....

 Είναι και αυτές οι στιγμές που ακους ξανά και ξανά, αμέτρητες φορές το ίδιο κομμάτι. 

Κάτι στη ψυχή την καρδιά σου πονάει.

 Τσιγάρα βαριά
Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

Κι είναι οι δρόμοι υγροί
τι κατάλαβαν
τι από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά
για να μείνουν κρυμμένα.

Βράδια που σιγοψιθυρίζεις με παράπονο

 Κοίτα εγώ

 Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου

Εγώ μεγάλωνα για σένα

  Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Και περάσαν οι ζωές μας
δεν βρεθήκαμε ποτέ μας










Και έρχονται στιγμές που κουράζεσαι να προσπαθείς...

Συνέχεια στα όρια

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

Συνέχεια στα όρια
κουράζομαι κι εγώ

Και συλλογίζεσαι εκκρεμότητες... 

Εκκρεμότητα

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης


 Και βλέπω τώρα την ουσία
Στις σχέσεις μόνο η απουσία
κρατά μια σταθερότητα


Όσο περνάει ο καιρός
θα γίνεται εκκρεμότητα. 

Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

 Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης


και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...

Αλήθειες Ζωής...

Λοχαγός Έρωτας (με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη)

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

  

Κι όταν τα λόγια μου σωθήκαν ξαφνικά
ήρθαν τ’ ανείπωτα, ήρθαν τ’ ανείπωτα
κι αυτός μ’ αγκάλιασε με φίλησε με κοίταξε και μίλησε
Να με λες λοχαγό έρωτα να στέκεσαι μπροστά μου προσοχή
να σκύβεις το κεφάλι να υψώνεις την ψυχή

Ένα φιλί από δυόσμο (με το Μανώλη Φάμελλο)

 Μέχρι το τέλος

Στίχοι:  Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:  Θέμης Καραμουρατίδης

 όχι που τρέμω το σταυρό
αλλά που δεν μπορώ να βρω
χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία
δε φεύγω για παλικαριά
αλλά που μού `πεσε βαριά
μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία

!!!!!!!!!

Τ' όνομά μου 

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Και τώρα πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω.
Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις. Δεν έφτιαξα καμμία μόνη μου. Αυτό είναι άδικο για σένα. Θέλω να βρω κάτι που να είναι μόνο για σένα. Να μην χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι. Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους.
Δεν θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα. Φθαρμένους αγκώνες και γόνατα, θα΄ναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα, σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις. Γιατί να τους το πω; Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος με κείνους, πως δεν ήσουν δα και κάτι διαφορετικό. Δεν θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους. Αν δεν πονάνε κάθε φορά, αν δεν τους σκοτώνει που δεν σε έζησαν, που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα, που δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα, ας μην σε θυμούνται καθόλου.

Στον δρόμο, φεύγοντας, σταύρωσα με δύο παιδιά. Το ένα σου έμοιαζε, σε εκείνη την φωτογραφία με τους γονείς σου σε μία θάλασσα που δεν θυμόσουν. 

Και με ρώτησαν: “τί τον είχες;”
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα!

Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου. Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν όπως θέλουν.