Ζωρζ Σαρή & Άλκη Ζέη: Οι συγγραφείς των παιδικών μας αναμνήσεων...

Οι συγγραφείς των παιδικών μας αναμνήσεων...


  Δεν μπορούσα να πιστέψω τη δασκάλα μου στη Πρώτη Δημοτικού, όταν έλεγε σε μένα και τους γονείς μου ό,τι τα Χριστούγεννα θα διαβάσω τα πρώτα μου βιβλία. Και όμως, έτσι ακριβώς έγινε σε μία επόμενη ανάρτηση θα αναφέρω τα πρώτα βιβλία μου κατάφερα με όλη εκείνη την αθωότητα και την περιέργεια για να μάθω.

Έτσι τα επόμενα χρόνια, τα επόμενα Καλοκαίρια, και αφού είχα διαβάσει αρκετά βιβλία, θυμάμαι να προτιμώ (πάντοτε με της υποδείξεις της αγαπημένης μου δασκάλας) τη συγγραφέα Ζωρζ Σαρή.
Ζωρζ Σαρή
  Το πρώτο της βιβλίο που κράτησα στα χέρια μου ήτανε ένα βιβλίο δώρο που μου έκαναν και για πολλά χρόνια υπήρξε το αγαπημένο μου, ήτανε " Ο θησαυρός της Βαγίας".                                      

 Καλοκαίρι στην Αίγινα, στη Βαγία. Μια παρέα παιδιών μπλέκεται σ' ένα μυστήριο και προσπαθεί να βρει ένα θησαυρό, κρυφά από τους γονείς τους, οι οποίοι απολαμβάνουν τις διακοπές τους. .Ένα θησαυρό που η ανακάλυψή του τους οδηγεί στις μέρες της Κατοχής. Μία μοναδική εμπειρία και ένα μάθημα ιστορίας στο νησί της Αίγινας.

Το επόμενο βιβλίο της που διάβασα ήτανε "Τα στενά παπούτσια". Ακόμη θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Καλόκαιρι στο χωριό με τη γιαγιά, μεσημεράκι και εγώ να διαβαζώ ένα από τα 2 ηθογραφικά βιβλία της Ζωρζ Σαρή. Στη Βαγία, ένα γραφικό χωριουδάκι της Αίγινας. Η Ζωή, δώδεκα χρόνων κοριτσάκι, θα γνωρίσει τον Παναγιώτη, που είναι και αυτός δώδεκα χρόνων. Θα ταιριάξουν, θα γίνουν φίλοι, θα αγαπηθούν. Παίζουν μαζί, ονειρεύονται τα ίδια όνειρα - τα όνειρα όλων των παιδιών είναι ίδια. Όταν μεγαλώσουν, θα παντρευτούν, το πιο όμορφο όνειρο... 1936, μια χρονιά που οι άνθρωποι ζουν ανέμελα, μικροί και μεγάλοι. Η Ζωή και ο Παναγιώτης βιάζονται να μεγαλώσουν. Πιστεύουν πως και οι μεγάλοι είναι το ίδιο ευτυχισμένοι σαν τα παιδιά. Βιάζονται. Α, δεν έχει. Πρέπει να παντρευτούν φέτος, τώρα. Σκαρώνουν ένα γάμο... Παιδιά δεν είναι; Η Ζωή νύφη. Μα τα πράγματα θα εξελιχθούν κάπως αλλιώς... http://www.public.gr/product/books/greek-books/paidika-biblia/paidiki-efibiki-logotehnia-sta-ellinika/ta-stena-papoytsia/prod263324/ /?gclid=CjwKEAjw4PCfBRCz966N9pvJ4GASJAAEdM_KEACujuksJ0h0qKxXwJFNYb-OKUXm4WFChpky1s4LLBoCxXTw_wcB

Αν κάποιος θα ήθελε να τα διαβάσει, θα ήτανε προτιμότερο να ξεκινήσει με "Τα στενά παπούτσια" και έπειτα το "Θησαυρό της Βαγίας" γιατί στην πλοκή και στην ιστορία υπάρχει εξέλιξη.

Ακόμη έαν βιβλίο της που διάβασα είναι η "Νινέτ".

  
Όσο για τη βιογραφία της Ζωρζ Σαρή επισκεφθείτε τον ιστότοπο :
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CF%81%CE%B6_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%AE

Άλκη Ζέη

  Αγαπημένη μοναδική και ξεχωριστή όπως ακριβώς και η Ζωρζ Σαρή, μου χάρισε ορισμένες από τις πιο όμορφες και ιδιαίτερες ιστορίες και εμπειρίες. Νομίζω, χωρίς να είμαι σίγουρη, πως το πρώτο της βιβλίο που διάβασα ήτανε "Η μωβ ομπρέλα".

                                        
  Για την υπόθεση του βιβλίου επισκεφθείτε τη σελίδα /?gclid=CjwKEAjw4PCfBRCz966N9pvJ4GASJAAEdM_K6s9TUTOAX wueOjX7VHP1z2Cy56Ccx3KkT_iIyd4nLRoCuMrw_wcB
http://www.public.gr/product/books/greek-books/paidika-biblia/paidiki-efibiki-logotehnia-sta-ellinika/i-mob-omprela/prod1230512pp/




Το επόμενο βιβλίο της ήτανε και το αγαπημένο της μαμά μου.
" Το καπλάνι της βιτρίνας"

Η Μέλια και η Μυρτώ είναι δυο κοριτσάκια που ζουν το 1936 σ'ένα νησί του Αιγαίου.Ο παππούς τους τους διηγιέτα,αντί για παραμύθια,μύθους και θρύλους για τους αρχαίους Ελληνες. Ο ξάδερφος τους ο Νίκος,φοιτητής από την Αθήνα,τις μαγεύει με την ιστορία ενός τίγρη -το καπλάνι,όπως το λένε στο νησί- που βρίσκεται βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα στη μεγάλη σάλα του σπιτιού τους.Λίγο λίγο μπλέκονται στο παιχνίδι του καπλανιού της βιτρίνας............
πηγή:
http://www.ianos.gr/to-kaplani-tis-vitrinas-14944.html

Άλλο της βιβλίο που διάβασα που μ'  αυτό μεταφέρθηκα σε μία διαφορετική και πιο σκληρή πραγματικότητα ήτανε " Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της."


Την Κωνσταντίνα δεν τη νοιάζει τίποτα πια. Ούτε το διαζύγιο των γονιών της και οι καινούριες τους οικογένειες, ούτε η γκρίνια της γιαγιάς και τα προβλήματα στο νέο της σχολείο. Αυτή την έχει βρει τη λύση. Ας είναι καλά ο Λουμίνης, ένα αγόρι από μεγαλύτερη τάξη. Ένα γαλάζιο θαυματουργό χαπάκι κι ύστερα άλλο ένα κι ύστερα πολλά θαυματουργά χαπάκια, κι ύστερα πολλά θαυματουργά ψέματα, και μια στα ουράνια, μια στο γκρεμό, κι ύστερα...δεν έχει επιστροφή. Σίγουρα δεν έχει;

πηγή: http://www.ianos.gr/i-konstantina-kai-oi-araxnes-tis.html






  Το τελευταίο της βιβλίο που διάβασα ήτανε " Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου".

27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: "Σήκω... έγινε πόλεμος. δεν ακούς τις σειρήνες;" Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο, αγαπούσε με πάθος τις αμερικάνικες ταινίες και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο - μια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της πείνας, των συσσιτίων, του φόβου, των διωγμών. Με οδηγό τους αγαπημένους του ήρωες από την ελληνική ιστορία και την εφηβεία προ των πυλών ο Πέτρος, με την αδελφή του και τους φίλους του, δε διστάζει να πάρει μέρος στην Αντίσταση, έχοντας πάντα για σύνθημα ένα τραγούδι: Πάντα μπροστά μας, για μια καινούρια ζωή...

πηγή: http://www.public.gr/product/books/greek-books/paidika-biblia/paidiki-efibiki-logotehnia-sta-ellinika/o-megalos-peripatos-toy-petroy/prod1230495pp/

Για περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της, επισκεφθείτε τη δική της ιστοσελίδα:
http://www.alkizei.com/index.php?option=com_frontpage&Itemid=260&lang=el

Τα εξώφυλλα από τα βιβλία προσπάθησα να τα βρω στην έκδοση τους, όταν τα πρωτοδιάβασα.   Προφανώς και μετά από τόσα χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει τα βιβλία αυτά εκδοτική στέγη.