Βραδιές αναμνήσεων & σκέψεων...

Σκέψεις...

Το τραγούδι αυτό βοηθάει στην ανάγνωση!
Rene Aubry- Trοu de Memoire



 Και με τον κάθε χρόνο που περνάει...προστίθενται και οι αναμνήσεις.
Άλλες ανώδυνες και άλλες επώδυνες.
Άλλες από τις πιο  όμορφες και ευχάριστες στιγμές και άλλες από τις πιο δύσκολες. 




  Κάτι τέτοια βραδινά, αναπολείς και σκέφτεσαι όλες εκείνες τις στιγμές που μοιράστηκες με ανθρώπους που αγάπησες και σε αγάπησαν. Με ανθρώπους που ένιωσες πρωτόγνωρα συναισθήματα και σε βοήθησαν με την παρουσία τους να "άνοιξες" τα φτερά σου. 

 Η αφορμή των σκέψεών μου προήλθε με περίεργο και σίγουρα απρόσμενο τρόπο, όμως υπήρξε καθοριστική για να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Σκέψεις που αντί να με απελευθερώσουν από τη μελαγχολική μου διάθεση με γέμισαν ακόμη περισσότερα ερωτήματα.

 Κάπως έτσι σήμερα κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάντα κοντά μας, δίπλα μας και ας μην κάνουμε αρκετή παρέα μαζί τους και ας μην μιλάμε όσο με αυτούς που θεωρούμε φίλους μας.  Είναι κάποιοι άνθρωποι που μας αγαπάνε γι αυτό που είμαστε, γι αυτό που βλέπουνε σε εμάς!!! Είναι κάποιοι άνθρωποι που ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΠΟΤΕ ΣΩΣΤΑ στη ζωή μας όσο ήτανε κοντά μας. Προτιμήσαμε διαφορετικές σχέσεις που νομίζαμε και πιστεύαμε ότι ήτανε καλύτερες, όμως ποιός είναι αυτός που πραγματικά νοιάζεται για εμάς;;;
  Αυτός που χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε είναι ΠΑΝΤΑ εκεί για μας.
Αυτός που μόλις θα σε δει μελαγχολικό ή στεναχωρημένο θα έρθει για να σε βοηθήσει. Να σε αφήσει να κλάψεις πάνω του, θα σε κάνει να γελάσεις ή όταν σε δει ευτυχισμένο θα είναι και αυτός αληθινά!
  Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι πάντοτε δίπλα μας, μέρες..μήνες...χρόνια και ενδιαφέρονται πραγματικά και πάντα θυμούνται ό,τι σχετιζεται με σένα. Kάποιοι άνθρωποι που αν σκεφτείς προσεχτικά...ήτανε πάντοτε δίπλα σου σε κάθε εύκολη ή δύσκολη στιγμή, σε κάθε αναποδιά, σε κάθε επιτυχία μα και ΚΑΘΕ φορά που οι κολλητοί σου...ΔΕΝ ήτανε εκεί όταν εσύ τους χρειαζόσουνα. Και ξαφνικα αναπολείς αυτές τις στιγμές, γιατί εσύ δεν τους έδωσες σημασία όπου θα ήθελες ή που θα έπρεπε. Όχι, ότι το έκανες επείτηδες, αλλά επειδή δεν κατάλαβες έγκαιρα ότι κάποιος σε νοιάζεται αληθινά.

  Τελικά ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ!!!
 Μερικές φορές μένεις με κάποιον ή με κάτι επειδή φοβάσαι να διώξεις οτιδήποτε σου προσφέρει ασφάλεια. Προσπαθείς να διώξεις ότι σε τρομάζει και ότι σε φοβίζει.
Εχεις συνηθίσει, έχεις βολευτεί με κάποιους ανθρώπους που δεν σου χρειάζονται, μα δεν μπορείς να στραφείς σε εκείνον ή σε εκείνους που σε αγαπανε και σε φροντίζουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους.
  Ας αναλογιστούμε όλοι αν αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, αν αυτό που με τόση ανάγκη ψάχνουμε καθρεφτίζεται στα πρόσωπα των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας.
Είναι κρίμα να αγνοούμε τέτοιους ανθρώπους!!!!
Είναι κρίμα να το συνειδητοποιούμε μετά από 5 ή 7χρόνια....γιατί κάποια στιγμή θα είναι αργά για να διορθώσουμε τις καταστάσεις. Ίσως πάλι να μην έχει και κανένα νόημα αν βέβαια κάποια στιγμή το αντιληφθούμε αυτό!

Όπως ακριβώς αναφέρεται και στο τραγούδι του Μπάμπη Στόκα:

Θα είναι πάντα αργά για εμάς- Μπάμπης Στόκας

Θα είναι πάντα αργά για μας,
θα είναι πάντα αργά
Ζήσαμε μόνοι χρόνια και έχουμε συνηθίσει

 

 Κάποτε πίστευα πως ότι αξίζει κράταει. Ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο...



Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο- Πυξ 
Λαξ


Ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο...









Λοιπόν....Δεν πιστεύω ΠΙΑ πως ό,τι αξίζει μένει, ούτε ότι πάντοτε αυτό πονάει!
Πιστεύω όμως ότι όταν υπάρχει μια δυνατή σχέση, φιλική ή ερωτική...όταν υπάρχουν γερά θεμέλια οι ζωές αυτών των ανθρώπων δύσκολα χάνονται στα σταυροδρόμια της ζωής!

Τράβα σκανδάλη- Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Δε χωρίζουν, όμως, έτσι οι ζωές
Των ανθρώπων, που αγαπήθηκαν
με τόσο κόπο