Ένα τραγούδι, μία φωτογραφία, ένα dvd και άπειρες αναμνήσεις...
Με αφορμή ένα τραγούδι, μία φωτογραφία και ένα ξεχασμένο dvd, απρόσμενα θυμάσαι στιγμές. Θυμάσαι ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχουν πια στη ζωή.... ή δεν υπάρχουν στη ζωή σου.
Κοιτάζεις τη ψυχρή οθόνη του υπολογιστή και μέσα σου η καρδιά σου "χορεύει" σε άτακτους ρυθμούς. Βλέπεις άτομα που είχες ξεχάσει, ακούς λόγια από πρόσωπα πολύ αγαπημένα σου. Όλη την ώρα χαμογελάς και δακρύζεις στις θύμισες εκείνης της περιόδου, στη σκέψη κάποιων ανθρώπων που υπήρξαν σημαντικοί για τη ζωή σου! Χαμογελάς, δακρύζεις, σκέφτεσαι, αναπολείς και το μυαλό σου διαγράφει πορείες με το να σχηματίζει σενάρια για το πώς θα ήτανε η ζωή σου..."αν".
Η μουσική που ακούγεται σε ξεσηκώνει για χορό. Το dvd είναι σε κάποιο πάρτυ γενεθλίων, δεν έχει σημασία σε ποια ακριβώς χρονιά. Γελάς δυνατά βλέποντας σε μαζί με άλλα 20 άτομα στο σπίτι να τρέχετε, να χορεύετε και να τραγουδάτε γελώντας δυνατά και παίζοντας παιχνίδια.
Οι δύο φωτογραφίες...ό,τι απέμεινε να θυμίζει το μακρινό "τότε" σου προκαλούν νοσταλγία για εκείνες τις στιγμές που πάντοτε φάνταζαν Ιδανικές. Τα πρόσωπα όλο είναι χαμογελάστα. Αμέτρητα παιδιά να κρατάνε το ένα αγκαλιά το άλλο και κάποιο στη μέση να σβήνει τα κεράκια της τούρτας.
Σ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας γνωρίζουμε ανθρώπους.
Με κάποιους δενόμαστε απ' τη πρώτη κιόλλας στιγμή, με κάποιους ποτέ, με άλλους παραμένουμε γνωστοί ή χρόνια φίλοι .Και υπάρχουν και ορισμένες σχέσεις οι οποίες με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο δοκιμάζονται στο χρόνο και είτε τα καταφέρνουν...είτε όχι.
Υπάρχουν όμως Φίλοι ή μάλλον υπήρξαν Φίλοι στη ζωή μας!!
Ήτανε "εκεί" για εμάς όποτε τους χρειαστήκαμε αλλά και εμείς το ίδιο. Γίναμε "ένα" μέσα στα τόσα χρόνια που πέρασαν. Μοιραστήκαμε στιγμές..συναισθήματα..απόψεις. Το κυριότερο όμως είναι ότι με μερικούς ανθρώπους αγαπηθήκαμε τόσο πολύ που κάθε μέρα ήτανε διαφορετική. Ήξερες ότι την επόμενη μέρα θα συναντούσες έναν φίλο ή μια φίλη, τον αδερφό ή τη αδερφή σου- όπως συχνά αποκαλούσες-.
Φιλία...μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα. Σωκράτης
Πάντοτε θεωρούσα Τυχερούς όσους είχαν την τύχη να έχουν στη ζωή έναν καρδιακό φίλο.
Φανταζόμουνα και ευχόμουνα και εγώ να έρθει εκείνη η στιγμή.
Φιλία..Σπάνιο και απίστευτα Ανεκτίμητο- Θείο δώρο!!!!
Δεν ξέρω τι να γράψω...πώς να το εκφράσω ή πώς να συμπεριφερθώ.
Μπροστά σε μιαν ανάμνηση ή στη θύμιση ενός αγαπημένου σου ανθρώπου...ακόμη και ο πιο δυνατός λυγίζει. Και τότε το χαμόγελο της νοσταλγίας συναντάει τα δάκρυα...
Τα χρόνια όμως περνάνε, και ενώ μπορεί να έχεις βρει την "αδερφή ψυχή" σου στο πρόσωπο ενός φίλου, μερικές φορές η ζωή έχει άλλα σχέδια. Εκείνη έχει μεγαλύτερη φαντασία. Ενώνει και χωρίζει τους ανθρώπους δίχως να τους ρωτήσει. Πολλές φορές τους κάνει "ξένους". Συναντιόνται στο δρόμο και όμως ο ένας δεν αντικρίζει στα μάτια τον άλλον. Ίσως επειδή μία παραξήγηση, ένας τσακωμός τους χώρισε ή ίσως επειδή απλά- όπως είναι απολύτως φυσιολογικό-...οι άνθρωποι αλλάζουνε!
Περίεργα ξεκίνησαν οι αναρτήσεις για τη νέα αυτή Εποχή. Χειμώνας, 7Δεκεμβρίου
όμως η καρδιά δε λογαριάζει, η ψυχή φεν υπακούει και το μυαλλό δεν τιθασεύεται!!
Η αποψινή ανάρτηση είναι Εξαιρετικά Αφιερωμένη.
Αφιερωμένη σε όλους τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και η ζωή μας χώρισε στην πορεία.
Αφιερωμένη γι' εκείνα τα άτομα που καθόρισαν τη ζωή μας και την άλλαξαν, διαμορφώνοντας και εμάς τους ίδιους.
Αφιερωμένη σ' εκείνους που κάποια στιγμή είδαμε τυχαία στο δρόμο αλλά δεν αναγνωρίσαμε και ας μοιραστήκαμε μαζί τους πάρα πολλά χρόνια. Γι΄αυτούς που μπορεί να μην καταλάβαμε μα αισθανθήκαμε κάτι βαθύτερο.
Αφιερωμένη σ' ανθρώπους που ζήσαμε μια ζωή δίπλα τους και υπήρξαμε ο ένας συνοδοιπόρος του άλλου. Γιατί σίγουρα στη πορεία της ζωής μας, γνωρίζουμε διαρκώς νέα άτομα και επενδύουμε στις σχέσεις είτε αυτές είναι διαπροσωπικές είτε είναι διαφυλλικές...όμως κάποιοι ΦΙΛΟΙ είναι για πάντα στην καρδιά μας.
Κάποιοι ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ !!!!!
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Με αφορμή ένα τραγούδι, μία φωτογραφία και ένα ξεχασμένο dvd, απρόσμενα θυμάσαι στιγμές. Θυμάσαι ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχουν πια στη ζωή.... ή δεν υπάρχουν στη ζωή σου.
Κοιτάζεις τη ψυχρή οθόνη του υπολογιστή και μέσα σου η καρδιά σου "χορεύει" σε άτακτους ρυθμούς. Βλέπεις άτομα που είχες ξεχάσει, ακούς λόγια από πρόσωπα πολύ αγαπημένα σου. Όλη την ώρα χαμογελάς και δακρύζεις στις θύμισες εκείνης της περιόδου, στη σκέψη κάποιων ανθρώπων που υπήρξαν σημαντικοί για τη ζωή σου! Χαμογελάς, δακρύζεις, σκέφτεσαι, αναπολείς και το μυαλό σου διαγράφει πορείες με το να σχηματίζει σενάρια για το πώς θα ήτανε η ζωή σου..."αν".
Η μουσική που ακούγεται σε ξεσηκώνει για χορό. Το dvd είναι σε κάποιο πάρτυ γενεθλίων, δεν έχει σημασία σε ποια ακριβώς χρονιά. Γελάς δυνατά βλέποντας σε μαζί με άλλα 20 άτομα στο σπίτι να τρέχετε, να χορεύετε και να τραγουδάτε γελώντας δυνατά και παίζοντας παιχνίδια.
Οι δύο φωτογραφίες...ό,τι απέμεινε να θυμίζει το μακρινό "τότε" σου προκαλούν νοσταλγία για εκείνες τις στιγμές που πάντοτε φάνταζαν Ιδανικές. Τα πρόσωπα όλο είναι χαμογελάστα. Αμέτρητα παιδιά να κρατάνε το ένα αγκαλιά το άλλο και κάποιο στη μέση να σβήνει τα κεράκια της τούρτας.
Σ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας γνωρίζουμε ανθρώπους.
Με κάποιους δενόμαστε απ' τη πρώτη κιόλλας στιγμή, με κάποιους ποτέ, με άλλους παραμένουμε γνωστοί ή χρόνια φίλοι .Και υπάρχουν και ορισμένες σχέσεις οι οποίες με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο δοκιμάζονται στο χρόνο και είτε τα καταφέρνουν...είτε όχι.
Υπάρχουν όμως Φίλοι ή μάλλον υπήρξαν Φίλοι στη ζωή μας!!
Ήτανε "εκεί" για εμάς όποτε τους χρειαστήκαμε αλλά και εμείς το ίδιο. Γίναμε "ένα" μέσα στα τόσα χρόνια που πέρασαν. Μοιραστήκαμε στιγμές..συναισθήματα..απόψεις. Το κυριότερο όμως είναι ότι με μερικούς ανθρώπους αγαπηθήκαμε τόσο πολύ που κάθε μέρα ήτανε διαφορετική. Ήξερες ότι την επόμενη μέρα θα συναντούσες έναν φίλο ή μια φίλη, τον αδερφό ή τη αδερφή σου- όπως συχνά αποκαλούσες-.
Φιλία...μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα. Σωκράτης
Πάντοτε θεωρούσα Τυχερούς όσους είχαν την τύχη να έχουν στη ζωή έναν καρδιακό φίλο.
Φανταζόμουνα και ευχόμουνα και εγώ να έρθει εκείνη η στιγμή.
Φιλία..Σπάνιο και απίστευτα Ανεκτίμητο- Θείο δώρο!!!!
Δεν ξέρω τι να γράψω...πώς να το εκφράσω ή πώς να συμπεριφερθώ.
Μπροστά σε μιαν ανάμνηση ή στη θύμιση ενός αγαπημένου σου ανθρώπου...ακόμη και ο πιο δυνατός λυγίζει. Και τότε το χαμόγελο της νοσταλγίας συναντάει τα δάκρυα...
Τα χρόνια όμως περνάνε, και ενώ μπορεί να έχεις βρει την "αδερφή ψυχή" σου στο πρόσωπο ενός φίλου, μερικές φορές η ζωή έχει άλλα σχέδια. Εκείνη έχει μεγαλύτερη φαντασία. Ενώνει και χωρίζει τους ανθρώπους δίχως να τους ρωτήσει. Πολλές φορές τους κάνει "ξένους". Συναντιόνται στο δρόμο και όμως ο ένας δεν αντικρίζει στα μάτια τον άλλον. Ίσως επειδή μία παραξήγηση, ένας τσακωμός τους χώρισε ή ίσως επειδή απλά- όπως είναι απολύτως φυσιολογικό-...οι άνθρωποι αλλάζουνε!
Περίεργα ξεκίνησαν οι αναρτήσεις για τη νέα αυτή Εποχή. Χειμώνας, 7Δεκεμβρίου
όμως η καρδιά δε λογαριάζει, η ψυχή φεν υπακούει και το μυαλλό δεν τιθασεύεται!!
Η αποψινή ανάρτηση είναι Εξαιρετικά Αφιερωμένη.
Αφιερωμένη σε όλους τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και η ζωή μας χώρισε στην πορεία.
Αφιερωμένη γι' εκείνα τα άτομα που καθόρισαν τη ζωή μας και την άλλαξαν, διαμορφώνοντας και εμάς τους ίδιους.
Αφιερωμένη σ' εκείνους που κάποια στιγμή είδαμε τυχαία στο δρόμο αλλά δεν αναγνωρίσαμε και ας μοιραστήκαμε μαζί τους πάρα πολλά χρόνια. Γι΄αυτούς που μπορεί να μην καταλάβαμε μα αισθανθήκαμε κάτι βαθύτερο.
Αφιερωμένη σ' ανθρώπους που ζήσαμε μια ζωή δίπλα τους και υπήρξαμε ο ένας συνοδοιπόρος του άλλου. Γιατί σίγουρα στη πορεία της ζωής μας, γνωρίζουμε διαρκώς νέα άτομα και επενδύουμε στις σχέσεις είτε αυτές είναι διαπροσωπικές είτε είναι διαφυλλικές...όμως κάποιοι ΦΙΛΟΙ είναι για πάντα στην καρδιά μας.
Ολοκληρώνω την 1η ανάρτηση του Δεκεμβρίου μ' ένα τραγούδι γεμάτο νόημα..
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια- Γεράσιμος Ανδρεάτος
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμουςπαλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου